Rozdział 5

Pierwszą moją myślą, było skłamanie, że nie mam czasu się spotkać, bo nie jestem jeszcze przyzwyczajona do jego towarzystwa, a tym bardziej nie mam ochoty wychodzić na żadną imprezę, ale z drugiej strony chciałam się z nim zobaczyć.

Odpisałam mu, że  chętnie się z nim  spotkam, ale nie mam ochoty iść na dyskotekę.

Przyjechać po mnie miał za 30 minut więc miałam jeszcze trochę czasu. Przebrałam się w TO, oraz zrobiłam kłosa z boku głowy.

Zajęło mi to akurat pół godziny. Harry przyjechał punktualnie. 

Wpuściłam go do domu ( tym razem drzwi były zamknięte)

- Hej śliczna- przywitał się ze mną.

- Cześć.. wejdź- powiedziałam cicho. 

Chłopak uśmiechnął się do mnie, lekko muskając mój policzek.

- To gdzie mnie zabierasz?- spytałam  nabierając trochę pewności siebie.

- właściwie to chciałem zabrać cię na dyskotekę, więc trochę namieszałaś w moich planach.- powiedział z uśmiechem.

- Bo.. em.. no.. ten..  jeżeli chcesz.. to możemy pooglądać jakieś filmy.. - zaproponowałam niepewnie. 

- ok. - odpowiedział obojętnie. 

                                                  *** 

                                          1 godz. później  

Harry poszedł do łazienki, kiedy nagle zabrzęczał telefon. Ku mojemu zdziwieniu, nie był  mój, a chłopaka. 

Walczyłam sama ze sobą żeby nie odczytywać wiadomości, ale po jakiś czasie ciekawość wygrała.

Wiadomość od niejakiego Lucas'a. 

A jaka była jej treść? HeH, tego się nie spodziewałam. 

'' To co, zaliczyłeś już te laskę? ;D'' 

Telefon wypadł mi z rąk, upadając bezszelestnie na kanapę. 

Czyli cały ten czas chodziło mu tylko o jedno?  Nie wierzę.

To było do przewidzenia. Wiadomo, że te plotki na jego temat nie wzięły się z ni kąd.. 

- powinieneś już iść- powiedziałam bezuczuciowym głosem kiedy Hazza wrócił do pokoju. 

- Ale dlaczego? jest już późno, może powinienem zostać na noc? - zapytał uśmiechając się do mnie zadziornie. 

Haha, nic z tego stary, ja nie jestem taka łatwa jak ci się wydaje- pomyślałam. 

- Nie! wynocha! - Krzyknęłam  z zadziwiającą  pewnością  siebie. 

- Ale Sel.. - powiedział cicho siadając obok mnie na kanapie, zauważając zaświecony ekran swojej komórki. 

Wziął telefon do ręki i z każdym odczytanym słowem w jego oczach widać było coraz większe zdziwienie i... zawstydzenie? 

Dobrze wiedział że odczytałam wiadomość.

- idź sobie- powiedziałam już nieco spokojniej niż przedtem. 

Chłopak nic już nie mówiąc wyszedł z domu. Przez okno zobaczyłam tylko jak kopnął swój samochód  i przeklną głośno.

Rzucił mi ostatnie spojrzenie, po czym odjechał. 

                                              ***

                                      3 dni później 

Mama wróciła już ze swojej podróży, Emily wyjechała na wakacje, a ja siedzę całymi dniami w swoim pokoju, czytając książki. 

Harry nie jednokrotnie próbował się ze mną skontaktować , ale  ja nie chciałam z nim rozmawiać. 

Rozmyślanie przerwał mi dzwonek do drzwi. Nie zeszłam na dół, bo wiedziałam że to pewnie ktoś do mamy. 

- Selena! Ktoś do ciebie!- krzyknęła nagle.

Kto to mógł być.. Emily nie ma.. a nikt inny nie wie gdzie mieszkam.. tylko Harry.. ale myślałam że już odpuścił, bo nie dzwonił od wczoraj.. 

Miałam racje. W drzwiach wejściowych stała wysoka sylwetka chłopaka. 

- Musimy porozmawiać. - powiedział bez żadnego wyrazu twarzy. 

- kto to jest? - spytała mnie mama zanim zdążyłam odpowiedzieć Harremu. 

- Nikt ważny. - powiedziałam. - można powiedzieć że praktycznie go nie znam. Proszę przekaż mu, że nie mam ochoty z nim rozmawiać. - powiedziałam, rzucając szybko szorstkie spojrzenie chłopakowi, po czym pobiegłam na górę.

__________________________________________________

Jest rozdział 5. 

Następny dodam kiedy pod tym postem będzie 1 komentarz. Przecież to nie wiele!